Hersenkreukels

Er dwarrelt een stukje van mijn gedachten over de weg. Onder de heg, in het natte beton en het stromende water. Een pluisje met herinneringen kleeft aan de grond. Verderop ben ik het groene land, de boterbloem en de roepende meeuw. Elke slag van het fietswiel brengt mij verder. Naar het niets en naar het…

De stewardess in het vliegtuig duwt haar kar met koopwaar door het smalle gangpad. Ze lijkt er met haar gedachten niet bij te zijn. Boterhammen besmeerd met chocopasta? Pinkringen aan-of uit? Neuronen knetteren. Gedachtenflarden raken traanbuizen en hart-issues. Monotone woorden. Die spreken over alles wat niet belangrijk is. En er wel toe lijkt te doen.…

Dat 2024 een jaar van vrede is. Die ons wiegt en kalm in slaap sust. Nachten vol van geluk. Om op te staan bij een dageraad waar het frisse groen ons weer wakker kust. Harten die opbloeien bij een eerste zonnestraal. Dat als wij onszelf omarmen, er plek blijft voor een ander om te schuilen.…

Tussen bruine sporen en stalen bruggen door. Als het kraakt en schuurt het in je kop.  Bij elke afslag die komt, of elke koers die wijzigt: blijf op weg! Zelfs als er een droge aren in je blote voeten prikken. Er is een water vol lelies. Geluk lijkt alleen ongekend. Zelfs als je verward achterblijft.…

Gedachten zijn niet in kunststof gegoten. Raak je de bodem bijna? Wees dan verloren, zo totaal verloren als je verloren kunt zijn. Graaf diep, graaf dieper. Blijf erbij. Sta dan stil en doe niets. Zelfs als de dagen ouder worden. Blijf wie je bent. In stilte kun je woorden horen van een verpletterende schoonheid. Ontdek…

Een middag wachten op een polikliniek. Weven we een menselijk web. Gelaten zien we elkaar. Lucht voor de een. Minder voor de ander die uit metalen flessen levensadem zuigt. Als groep wachtend op wat komt. Tussen papieren kopieën met uitslagen die klikken in de machine. Witte klompen en steriele handschoenen. Een begrijpende blik is verzachtend.…

Een longpoli. Gevuld met gangen vol diepe teugen adem. Stokkend, ongrijpbaar en ijl. Een plek van komen-en-gaan. Mensen, die hortend en stotend hun weg vervolgen naar onderzoeken. Rollend, of liggend naar het plafond staren. Zich gelaten overgeven aan derden. Weifeling veroorzaakt. Laat het razen gaan, geef je over. Wonderen bestaan.