Op zolder vond ik mijn eerste schoolagenda. Daarin schreef ik al gedichten. Het heeft wat jaren geduurd.(Waar ik mij eerder uit het veld liet slaan door de kritiek van taalpuristen op een vergeten komma, of verkeerde d of t.) Kan ik nu ik ouder ben zeggen, ik ben een schrijver!

Liever kijk ik naar mogelijkheden ondanks welke beperking dan ook. Zie ik de schoonheid in ‘een randje, of kantje’ van wat of wie dan ook. Juist daarin komt iets, of iemand tot leven!

Je kunt mij ook op een podium vinden. Om (als ervaringsdeskundige) te spreken over het oplossen van armoede in Nederland. Het belang van gezonde voeding voor iedereen. En meedoen met een beperking. Of het belang van blijven omzien naar elkaar en alles wat leeft.

Claudia-Anna