Dwarrelen

Er dwarrelt een stukje van mijn gedachten over de weg. Onder de heg, in het natte beton en het stromende water.

Een pluisje met herinneringen kleeft aan de grond. Verderop ben ik het groene land, de boterbloem en de roepende meeuw. Elke slag van het fietswiel brengt mij verder. Naar het niets en naar het alles. Het avondrood staakt het draaien. Zo verdwijn ik nietig in de zacht, slapende nacht.