Vensters

Ik kijk door vensters.
Naar levens. Brij van gedachten en gevoelens. Binnenwerelden die spiegelen.

Mensen in fietsenstallingen ondergronds.
Toezichthouders in stegen en verkeersregelaars die stevig staan
en monter uren en seconden tellen. Geankerd in momenten.
Een scheldwoord glijdt van een schouder net als een geagiteerde blik.
Bezorgers van alles wat, geven gas.
Een lichte regenbui spoelt het weg.

Kakofonie van luchten, zuchten en uitingen van hoe het wel niet gaat.
Een terras bespreekt: ‘waarheen gaat de vakantie?
Een orkest van alcoholisten op de brug. Ledigheid en betekenisvol.

Verschillende werelden die door elkaar heen kijken.
Wat is van mij en wat is van jou?
De fietsers, de vogels in het park, een terras.
Boosheid en een lach.
Lagen die verschuiven.

Ik kijk door vensters en zie de implosie van het leven.
In welk universum leven we?
Delen we stukjes van woorden en gedachten.

Kijk eens anders.
Kijk eens nabij.
Kijk eens voorbij.

Ik kijk door vensters, naar jou en ook naar mij.