Berichten door Claudia Anna
Niet voor vol in een rolstoel
Dit is het verhaal van V. Die ondanks haar pessimisme er iets van maakt. Ik druk op de bel van een woonvoorziening. Daar woont V. (62 jaar). Als ik in de hal ben dan bel ik nogmaals aan. Geduldig wacht ik meerdere minuten. Een verzorgende opent de deur. V. heeft wel een eigen voordeur, geen…
lees meer »Stemmen over zout
Dit is het verhaal van S. (22 jaar) Zij leerde omgaan met de stemmen in haar hoofd. ‘Met mijn biologische moeder had ik al jong een slechte relatie. Ze had zorg nodig omdat ze blind werd. Als kind was ik hulpverlener en psycholoog. Omdat zij geen hulp vroeg. Dat trek je niet. Gelukkig kwam er…
lees meer »Spiritueel verhaal
Nooit kende ik iemand die zo kalm van geest is als de maker van alles. Op een afstand kijkt deze toe en biedt een helpende hand als je daarom vraagt. Alles in dit land is alles het voornaamst. Alles regeert, en alles is er. Precies zo bedoeld, als het bedoeld is. Alles is er perfect,…
lees meer »Friet
Het helwitte licht van de T-balk trekt mij aan als een baken. Samen met de motten in de zwarte nacht. Ik stap binnen en de deurbel rinkelt. De verkoper van de snackbar zet zijn bezem aan de kant. ‘Zeg het maar’. Ik blijf even stil. Afgeleid door een scheve neus, een onflatteuze broek en joekels…
lees meer »Huisnummer 47
Ik hoor de magnetron pingelen. De melk is opgewarmd. Jouw huisnummer 47 staat voor de geur van koffie. ‘Wel verdomme!’. ‘Gaat het?’ zeg ik. Gemopper boven de ochtendkrant. De restanten tabak vliegen van je schoot. De rode geraniums van buiten loeren naar jou. Je bent 77 jaar en mijn buurman Jansen. ‘Kinderen, die snappen het’,…
lees meer »Lievelingsslippers
Het leven is van alles. Curieus, fragiel, waarachtig en soms onvoorspelbaar. Het kan knellen, of voelt als het dragen van je lievelingsslippers. Vijftien jaar terug. Mijn oudtante, die op hoge leeftijd is, nu het toonbeeld van een klassiek verhaal. Zij valt in huis en breekt haar heup. Mijn oudoom probeert voor haar te zorgen. Weken…
lees meer »Kleretekst
Mensen hollen af en aan in de stationshal. Nog een halfuur om te overbruggen tot mijn afspraak. Ik schuif mijn koffie tegen het raam aan en klim op de kruk. Een koffietent is vaak mijn favoriete wachtkamer. Hier ben ik ongestoord een voyeur en doe ik inspiratie op. Mijn blik valt stil bij een opvallende…
lees meer »