Berichten door Claudia Anna
Holbewoner
Het verweerde bankje lonkt. Ik stal mijn fiets er naast. Dit is mijn favoriete plek in Oud-Zuilen.Ik kijk naar de schapen. Als volleerde kapsters maken ze luid smakkend het gras korter. Er dartelen pasgeboren lammeren omheen. Tussen de grasrand en het smalle water maakt een zwaan een nieuwe woning voor haar aankomend kroost. Hopelijk laat…
lees meer »Behouden vaart
Het is een hoopje ineengedoken mens. Mijn moeder. Ze lijkt nog kleiner vandaag dan ze al is. Haar lichaamstaal vertelt hoe ze eraan toe is. De zon brandt op haar synthetische broek en het donkerblauwe colbert. Haar dunne, blonde haar is goed gekapt. ‘Gebruikelijk is het niet, kom’, zegt de beambte van het crematorium in…
lees meer »Gekleurd kijken
Groen draagt mijn derriere in het gras. Opgestaan in bruine modder. Een zwarte kever passeert. Mijn tenen het hemelsblauw. Waarvan ik hou.
lees meer »Dwarrelen
Er dwarrelt een stukje van mijn gedachten over de weg. Onder de heg, in het natte beton en het stromende water. Een pluisje met herinneringen kleeft aan de grond. Verderop ben ik het groene land, de boterbloem en de roepende meeuw. Elke slag van het fietswiel brengt mij verder. Naar het niets en naar het…
lees meer »Reflex
De stewardess in het vliegtuig duwt haar kar met koopwaar door het smalle gangpad. Ze lijkt er met haar gedachten niet bij te zijn. Boterhammen besmeerd met chocopasta? Pinkringen aan-of uit? Neuronen knetteren. Gedachtenflarden raken traanbuizen en hart-issues. Monotone woorden. Die spreken over alles wat niet belangrijk is. En er wel toe lijkt te doen.…
lees meer »Barsten
Laat die crèmes lekker barsten. Al gaat de gladjakker dan aan mij voorbij. Botoxbillen kunnen niet lachen. Ik sluit liever niet aan in de plastieken rij.
lees meer »Vergeet-mij-nietjes
De bloemen in het gordijn komen stilletjes tot leven. Asters, rozen en irissen schreeuwen ‘vergeet-me-nietjes ‘.
lees meer »