Berichten door Claudia Anna
Villanela
Skaten is niet ballen. Kasten zijn geen balken. Balken zijn soms van staal. Staal geeft ballast. Ballast is best balen. Skaten is niet ballen. Kaatsballen komen terug. Net als de balk in mijn oog. Balken zijn soms van staal. Het is beter los te laten. De bek even dicht. Skaten is niet ballen. Wie…
lees meer »Roze linten in het spoor
Gedachten zijn niet in kunststof gegoten. Raak je de bodem bijna? Wees dan verloren, zo totaal verloren als je verloren kunt zijn. Graaf diep, graaf dieper. Blijf erbij. Sta dan stil en doe niets. Zelfs als de dagen ouder worden. Blijf wie je bent. In stilte kun je woorden horen van een verpletterende schoonheid. Ontdek…
lees meer »Rupsje genoeg
Rups plant zijn twintig poten stevig op de grond. De wind giert om hem heen. Dat kan rups niets deren. ‘Eindelijk’, zegt hij hardop tegen zichzelf. ‘ Sta ik stevig en laat mij niet omduwen.’ De wind neemt wat af en rekt hij zijn groene lijf helemaal uit. Hij is zo lang, dat als hij…
lees meer »Ode aan de HEMA
Bij de Hema binnen lopen, wil vaak zeggen: ‘gelijk iets kopen’, je draalt, je vraagt, er is dan hulp. Een vriendelijk woord, een fris gezicht, dan wordt je zakelijk ingelicht. Je slaagt en zelfs, vaak heel erg vlug Dus komen wij, heel graag weer terug!
lees meer »Rafelkind
De meeuwen dragen mijn zoute tranen naar zee. Nooit meer jouw armen om mij heen. Jij verliet dit hart. Sloegen kraters, gaten in oude wonden. De moederschoot een echoput van zeer. Laten draden los, werd ik een rafelkind. Zomaar op een najaarsdag in september. Op een onverwacht moment.
lees meer »1000 Dichters ILFU 2023
Getijden
Voeten in het zand, handen die schrapen in aarde, die kleeft, en nooit beklijft. Ver weg van warmte verstoten, geen plek om thuis te komen, want er is simpelweg geen huis meer. Laat de verdwaasden terugkeren, naar haarden en behang, bedden om te borgen, de moestuin die woekert van geluk, en de morgenstond om op…
lees meer »